Madeira dag 3 Midden van het eiland rond geweest.

Zaterdag 30 maart dag 3.

We worden wakker en de zon schijnt jippieeee.

Maar ja dat kan binnen 10 min veranderen hier,we blijven niet thuis zitten en gaan vandaag het midden van het eiland zien.

En dus nemen we een vest,regenjas en poncho's weer mee in de rugzak.

Onze eerste stop is Miradouro do pico dos barcelos.

Een toeristisch iets maar wel met en mooi uitzicht over Funchal.

De rit is weer een uitdaging en zien ook weer veel moois onderweg.

Uitzicht over Funchal.

Het is zo speciaal als je ziet hoe de huizen tegen de bergwand zijn geplakt.

We zijn hier niet lang en stappen weer in de auto naar de volgende bestemming.

Panoramico eira do serrado!

De nonnenvallei.

Onderweg weer zoveel moois.

We kunnen even een stop maken en doen we dan ook,er staat een taxi voor ons en de man verteld ons van de bloemen welke het zijn die op de rotswand groeien.Dat is hartstikke aardig maar na 3 min ben ik alweer vergeten hoe die blommetjes heten.

Dit dorpje beneden is omringd door ruige bergtoppen.

De nonnen vluchten naar deze vallei in het dal om zich tegen de zeerovers te beschermen.

Het uitzicht is zo bijzonder.

Echt een ravijn.

Hier echt staan te genieten en hoeraaaa het was droog.

Tijd om verder te rijden.

En gaan kijken bij Miradouro do Paredao.

Hier een totaal ander landschap, Madeira het is echt een sprookje.

Op naar Ribero Frio voor een levada wandeling.

Onderweg komen we weer in de wolken terecht.

Hmmm dit was toch wel weer even eng de mist werd steeds dichter en dichter.
Je ziet nauwelijks een bocht en of er een tegenligger aan komt.
Hoekje om en er is weer een heel ander landschap te zien,ineens zitten we langs "velden"met volop brem.

Komen bij Ribero Frio voor de levada wandeling.
De hoogte is 870 meter,en er is een gapende afgrond recht onder ons.Het is behoorlijk vochtig,en ik heb het gevoel dat ik in de Droomvlucht van de Efteling ben.
Levada's zijn eigenlijk kanalen die het regenwater uit het noorden naar het zuiden brengt voor de akkers en wijngaarden,naast de levada's liggen smalle paden.
Gelukkig was deze een makkelijke wandeling,want er zijn erbij waarvan Abel ons vertelde niet te lopen zijn als het nat is dat is te gevaarlijk en je moet op sommige levada's echt een goeie conditie hebben en aangezien wij die niet hebben zijn we er ook maar niet aan begonnen.
Als je van wandelen houdt kun je hier je hart ophalen mits toch wel een goeie conditie want is hier en daar flink klimmen.

Hier is het makkelijk wandelen langs de levada.

Hier boven laurierboom.

Ik moet eigenlijk naar de wc en we komen een restaurantje tegen,het ziet er niet uit en ik denk dat ik nog maar even zal knijpen.En dus lopen we verder en komen bij het eindpunt aan.

Lopen op ons gemak terug en dat is hetzelfde padje, en komen dan toch ook weer langs het restaurantje en nu moet ik toch echt even de toilet opzoeken, er zit een stel buiten koffie te drinken en wij vragen of de koffie wel smaakt, ja prima, dus we nemen het risico maar.

We worden uitgenodigd om bij het vuurtje te komen zitten, ik pas want dat ding stinkt een uur in de wind.

De koffie smaakte overigens erg lekker,wie had dat gedacht? Wij niet.

Dan toch even naar het toilet ik hield mijn hart vast maar zag er netjes uit,heb weleens erger gezien,wc papier was trouwens vochtig ach we deden maar net of het zo'n bakje vochtige doekjes waren.

 Na de koffie lopen we door richting auto.

We willen ook nog naar Santana,de typische huisjes van Madeira,maar wat een toerist trap is dat zeg, staat vol met bussen en ik weet niet hoeveel mensen.

Het huisje is nu een winkeltje en ernaast zit een restaurant dus hup die bus leeg en ze worden allemaal naar het restaurant  gedirigeerd.

Wij zijn hier zo klaar,en een stukje verderop staan staan de huisjes zoals ze echt zijn.

En hier zijn we heel rap weer weg.

Ik heb er nog een en wil naar Pico Ruivo maar inmiddels regent het weer behoorlijk, Theo zegt nog daar heb je niks aan want eenmaal boven zie je niks in de bergen, ja maar ik wil toch hoezo eigenwijs?

Ja ja laten we toch maar gaan want wie weet is het dan boven droog,zeg ik, ik word aangekeken nou dan oke jij je zin.

De weg naar boven is helemaal geen avontuur en eigenlijk heb ik spijt,maar hou wijs mijn mond dicht.

Pico Ruivo het moet daar prachtig zijn,ja vast als geen mist is en regen want regenen gaat steeds harder.

Deze berg is 1862 m hoog, de weg ernaar toe is stijl, en de weg is geen pretje,flinke kuilen,losse steentjes, hmm ik denk ssst jac nu niks zeggen.

  Dan komen we eindelijk bij de parkeerplaats aan en ik hoopte dat het wel droog zou worden,niet dus, hebben even in de auto zitten wachten en hopen,en dan zegt Theo zie je jac het gaat echt niet meer droog worden.

De parkeerplaats een grote modderbende.

Er komt een koppel aangelopen en ik vraag of het mooi is,hahahah nou ze zeiden er was niks te zien,ga maar niet want je ziet echt helemaal niks,ik zeg tegen Theo het gaat hem niet worden en ik kreeg als antwoord nee dat kon ik je van tevoren wel vertellen.

We hebben er genoeg van en rijden terug naar het app.

Al met al ondanks regen was het een hele mooie dag.